Ադրիանա Մինասյանի բլոգ

Мы в понедельник пошли в школу в понедельник. Мы пошли домой после школы и сделали нашу домашнюю работу․

Во вторник мы пошли на урок плавания с классом, поплавали час и пошли домой․

Мы в среду пошли на детскую площадку в среду, чтобы повеселиться․

Գարնանը ծառերը բողբոջում են և ծաղկում։ Գարնանը ծաղիկների կոկոնները բացվում են, գունավորվում։ Գարնանը օրերը քիչ-քիչ երկարում են։ Նաև ծառերն են պտուղ տալիս, որով մենք վիտամիններ ենք ստանում։ Գարնանն արևը դուրս է գալիս, տաք օրեր են գալիս, ձյունը, սառույցները, սառցաբեկորները հալվում են և սարերի ձյունը հալվում է։ Սարերը կանաչում են, ծաղկում են։ Արդեն մենք էլ ենք տեսնում, որ ձյունը հալվում է, ամեն ինչ փոխվել է։

Ես իմ արձակուրդների ընդացքում գնացել եմ Վանաձոր,` տատիկիս տուն։ Այնտեղ մենք լավ տեղեր էինք գնում․ պուրակում խաղալու, սրճարան, թատրոն։ Արձակուրդներին մեզ միացան իմ քույրիկ Արևիկը և եղբայր Դավիթը։ Նրանց հետ էլ լավ ժամանակ անցկացրեցինք․ Մի օր, երբ վերադարձանք զբոսանքից, չորսով կարնավալ կազմակերպեցինք ու մի լավ ուրախացանք։ Իրականում այնտեղ այնքան ձյուն էր եկել ոնցոր ձմեռ լիներ։ Մի օր էլ որոշեցինք փոքրիկ ձնե տնակ սարքել, ռուսերեն այն կոչվում է {иглу}, պատրաստեցինք ձնեմարդ ՝ հենված վառարանին ։ Իսկ տան բակում մի կողմ հավաքած ձյան կույտով պատրաստեցինք սղարան։ Անհամբեր կսպասեմ մյուս արձակուրդներիս, իսկ ընթացքում կմտածեմ հետաքրքիր բաներ կազմակերպել։

Ես կարդում եմ Ռոալդ Դալի Ջեմսն ու հսկայական դեղձը։ Այս գիրքը մի տղայի և միջատների մասին է։ Այդ տղայի անունը Ջեմս էր, իսկ միջատներից մեկը ծեր կանաչ մորեխն էր, մյուսը՝ քառասունոտնուկը։ Նա շատ գլոխգովան էր ու իրեն համարում էր ոչ թե քառասուն, այլ հազար ոտք ունեցող։ Կար նաև Ջուհլակ անունով մի սարդ, իսկ լուսատիտիկին հենց այդպես էլ ասում էին, զատիկը թմբլիկ չաղլիկ զատիկ էր։

Ջեմսը ծնողներ չուներ և գնաց իր խորթ երկու հորաքույրների տուն, այնտեղ նա տխուր էր։ Մի անգամ հրաշքով պապիկ հայտնվեց և նա իրեն տվեց մի կախարդական տուփ՝ տարբեր տարօրինակ նյութերով։ Երբ դրանք նա խառներ և ուտեր՝ կյանքը կերջանկանար։ Երբ նա գնում էր մտքերով խառնված, հանկարծ վայր է ընկնում մի չորացած դեղձի ծառի մոտ։ Ձեռքին եղած տուփը բացվում է և եղածը թափվում ու կախարդանքով ներ է ծծվում ծառի մեջ։ Հետո աճում է մի հսկայական դեղձ, որի վրա աղվեսի բնի չափ անցք կար։ Նա մտնում է այնտեղ, ծանոթանում միջատների հետ ու սկսցվում է նրանց արկածները։

Հովհաննես Թումանյան
Ա՜խ, ի՜նչ լավ են սարի վըրա
Անցնում օրերն, անո՜ւշ, անո՜ւշ,
Անըրջային, թեթևասահ
Ամպ ու հովերն անո՜ւշ, անո՜ւշ։
Ահա բացվեց թարմ առավոտ
Վարդ է թափում սարին-քարին,
Շաղ են շողում ծաղիկ ու խոտ,
Շընչում բուրմունք եդեմային։

Ա՜խ, ի՜նչ հեշտ են սարի վըրա
Սահում ժամերն անո՜ւշ, անո՜ւշ,
Շըվին փըչեց հովիվն ահա―
Աղջիկն ու սերն անո՜ւշ, անո՜ւշ։

It is a sunny day. There are a lot of people at the zoo. Mike and Jane are at the zoo, too. They are with their mother and father. They are watching the animals. The lion is sleeping, the monkey is eating a banana, the bears are playing, the kangaroo is jumping. They are very funny. Mike and Jane like animals. They go to the zoo at weekends.

Маю маму зօвут Анна, она аллерголог. Моя мама высокая, у нее глаза карие, волосы с красным оттенком. Мою маму волсы каре. Мая мама любит читать книги она умная. Моя мама добрый Мне нравится, когда я его о чем-то спрашиваю, он соглашается․

Սիրելի մայրիկ ջան, իմ աշխատասեր մայրիկ ջան, ես քեզ ցանկանում եմ երջանկություն, ուրախություն և լիքը- լիքը լավ բաներ։ Ես հավանում եմ քո մազերի գանգուր սանրվածքը։ Ես հավանում եմ քո այն բնավորությունը, որ դու ամեն ինչին համաձայնում ես, թողնում ես և անում ես։ Սիրում եմ, երբ դու ուրախ ես, որովհետև երբ դու տխրում ես, ես էլ եմ տխրում։ Քո գեղեցիկ, չքնաղ և սիրուն դեմքն ինձ ավելի ու ավելի է ուրախացնում։

Աղվեսը հավատաց ագռավի խոսքերին, խաբվեց, գնաց սար, թուփը բացեց և տեսավ շանը։ Շունը նրան վնասեց։ Այդ պահին շունն աղվեսին ասաց․

-Դու քո սխալն ուղղի՛ր։

Աղվեսն ասաց, որ խոստանում է իր սխալն ուղղել, շունն էլ նրան բաց թողեց։

Երբ աղվեսը գնաց այդ սարը, տեսավ սարում մի շների խումբ։ Տեսավ և հարցրեց ագռավին․

-Սա ի՞նչ է։

Ագռավն էլ պատասխանեց․

-Սա էլ քո պատիժն է։ Դու կկվին խաբեցիր, նրա ձագուկներին տարար, կերար։

Моя дорогая мама, я желаю тебе счастья и всего хорошего.

Твоя дочь

Адриана.